Hoe dat komt? Ik word gewoon ontzettend blij van dit weer. Het feit dat ik mijn schaatsen van de plank kan halen en ze buiten onder kan binden. Oké, het gaat alleen nog maar over een stuk ondergelopen weiland, maar ik kan zo ontzettend genieten van de natuur terwijl ik met mijn handen op mijn rug (zwierig?) heen en weer bewegend de meters onder mijn schaatsen voorbij voel glijden.. klap.. klap.. klap.. klap..

De mensen die mij op Facebook/Instagram volgen hebben de afgelopen 3 dagen kunnen meegenieten via mijn korte verhaaltjes en filmpjes (vlogs).. Vanaf mijn valpartij door een wak tot en met de zonsopkomst van vanochtend. Daar wordt je toch blij van!!

Het bijzondere is dat het blije gevoel mij enorm veel energie geeft. Ondanks het feit dat ik nog steeds geen dingen ‘af’ krijg, de stapel was maar blijft liggen, de boodschappenlijst steeds langer wordt en de vaatwasser gewoon standaard vol is, kijk ik daar nu even anders tegenaan.. Het verdriet is er ook nog steeds, maar op de een of andere manier voelt dat niet zo ‘zwaar’ als de afgelopen 2 maanden, of eigenlijk het afgelopen jaar.

Ik huil opeens wel weer in de auto onderweg naar een afspraak (wat overigens erg onhandig is met mascara), ik huil op het kerkhof, ik huil voordat ik naar bed ga en er biggelt een traan over mijn wang als ik ouders met een klein mannetje op een slee op het ijs tegenkom.. het gemis steekt dan recht in mijn hart.. Toch is de lucht blauw in plaats van gitzwart. De storm is even gaan liggen in mijn hoofd. Het is alsof ik het allemaal intenser beleef terwijl ik ook meer ‘lucht’ heb..

Morgenvroeg maar weer het ijs op. Het is een goede therapie blijkt..

Schatje, ben je niet trots op mij
Mama is gewoon even blij
Niet door goede nieuwsen of plannen voor een reis
Maar gewoon door buiten schaatsen op het ijs

En zolang dat nog kan
Geniet mama er lekker van
Leven in het nu is zo ontzettend fijn
Omdat morgen alles wel weer anders kan zijn

❤
Mama