“Hoe gaat het met je? Gewoon gas d’r op en door?” Verbaasd kijk ik mijn gesprekspartner aan en stamel “Nou.. uh.. zo werkt dat niet hoor, het is echt een worsteling..”

Vervolgens lijkt hij afgeleidt door een paar dansende dames dus ik besluit dat dat een mooi moment is om mijn wijnglas te laten bijvullen. Net op dat moment zegt hij: “Maar ik denk toch echt dat je moet..” de rest wordt overschreeuwd door André Hazes die door de speakers knalt.

Ik ben voor het eerst sinds George op een feestje en ik heb echt mijn best gedaan om binnen het thema ‘Sex and the City’ te passen. Mijn outfit heb ik, hoe vreemd (en mooi!) het ook klinkt, dankzij mijn kanjer. Als hij niet dood was gegaan had ik het lotgenotenweekend niet georganiseerd, was een van de dames haar jas niet vergeten, had ik haar niet opgezocht in haar winkeltje in Den Haag en was ik niet tegen dit knalroze broekpak aangelopen dat werkelijk als een handschoen past.

Mijn kanjer. Vandaag over een week wordt hij 2 jaar. Nou ja, had hij moeten worden. Het blijft hartverscheurend dat ik nooit in de tegenwoordige tijd over hem kan praten. Dat ik nooit zal weten hoe hij nu zou zijn.. of nu.. of nu..

Toch ga ik zijn verjaardag vieren in het hier en nu.

6 november valt op een maandag maar ik vier het op zondag. Hoe idioot dat ook klinkt maar dat geeft mij echt een soort van gevoel van ‘normaal’. Als hij nog had geleefd had ik dat ook zo gedaan. Een kind merkt het verschil niet. De mensen die het dichtst bij mij staan zijn erbij en er komt een hele mooie taart. Op een vreemde manier heb ik er eigenlijk best wel zin in.

Met mijn ogen dicht kan ik mij namelijk een heel klein beetje voorstellen hoe het had moeten zijn. Alsof hij er gewoon is.. En terwijl ik dat gevoel toelaat en dit intyp rolt er een dikke traan over mijn wang.  Het is niet zo.

Ik sta stil bij het feit dat ik 2 jaar geleden op deze dag 35 weken zwanger was. Dat ik 1 jaar geleden op deze dag 8 weken zwanger was.. Maar joh! Gewoon een kwestie van gas d’r op en door..

Iedere ochtend
Is het eerste gevoel
Het enorme gemis
Van wat was maar niet is

Iedere dag
Vraag ik het mij af
Hoe zou je nu zijn
Welke vorm van klein

Iedere nacht
Probeer ik te dromen
Over jou en mij
Ons samen ‘wij’

Maar ochtend, dag of nacht
De pijn en het verdriet
Het blijft voor altijd waar
Ook al is het bijna 2 jaar

Ik mis je schatje

❤️
Mama