Afgelopen week hoorde ik (niet voor de eerste keer) dat iemand dacht dat George misschien zo ziek was omdat hij niet natuurlijk is verwekt. Allereerst bekruipt mij dan de neiging om het enorm voor George op te nemen. Het ‘enige’ wat hij had waren 2 draadjes die verkeerd om waren aangesloten op zijn hart. Simpelweg een bouwfoutje van het hart. Geen afwijkingen, geen ziektes, geen erfelijkheid, geen andere dingen.. Als er in een eerder stadium beter was opgelet en wij in het UMCG waren bevallen dan had hij (waarschijnlijk) nog geleefd.  George was een ‘af’ kind met (letterlijk) alles er op en eraan. 10 teentjes, 10 vingertjes, (de mooiste) blauwe ogen, een karakter en mijn kinnetje. Hij had hier gewoon in een wipstoel in de kamer moeten zitten. Hij had mij vannacht gewoon wakker moeten houden met zijn gekrijs, hij had… maar nee, in plaats daarvan zit ik nu met een kater achter mijn laptop. Hij is dood.

Maar ik dwaal af. Iemand dacht dat George misschien zo ziek was omdat hij niet natuurlijk is verwekt. Hmm.. Voor mij is het donor verhaal zó logisch dat ik er niet eens bij stil heb gestaan dat je er ook iets anders van kan maken.. Bij deze dan ook even een hele snelle cursus over de ‘bloemetjes en de bijtjes 2.0’.

Meisje ziet jongetje op het internet
Jongetje heeft zelf (vaak!) een gezin
Jongetje gunt een ander ook dat geluk
Jongetje doet zijn visjes in een potje
Potje wordt opgestuurd naar kliniek
Visjes worden ingespoten
Visjes moeten zwemmen voor hun ‘leven’

Natuurlijker kan ik het niet maken.. Wel leuker. Maar ik ga ervan uit dat ik de ‘bloemetjes en de bijtjes oldskool’ niet uit hoef te leggen.

In Nederland is het zo dat een donor niet anoniem mag zijn. Dit betekent dat een kind op zijn 16e een verzoek in kan dienen om de gegevens vrij te geven. Het kind bepaalt, niemand anders. Vervolgens kan het kind daarmee doen wat hij/zij wil. De donor opzoeken behoort dus ook tot de mogelijkheden en dat weet diegene ook. En nee, het is niet zo dat de donor dan opeens 300 kinderen voor de deur heeft staan. Het aantal zwangerschappen wordt geregistreerd en beperkt gehouden.

Dan kom ik direct ook bij de vervolg vraag die iedereen heeft maar slechts een enkeling durft te stellen:
Ja. Ik zou heel graag willen dat mijn kanjer grote broer wordt.

Helaas heb ik niet de luxe om eerst rustig met het verlies te leren leven en dan over een jaar of zo eens na te denken over een vervolgstap. Het is ongelooflijk hoe dubbel dat is. Het intense verdriet maakt dan ook dat mijn lichaam nog niet ‘op orde’ is.. het hoe en wat wordt nu onderzocht. Dus ook in mijn geval “neem” je niet een kind, maar moet je het geluk hebben dat het lukt. Het enige voordeel is dat er bij de ‘bloemetjes en de bijtjes 2.0’ optimale voorwaarden gecreëerd worden waarin de visje uiteindelijk moeten zwemmen.

Mijn kanjer was al zwemkampioen. Hij was een vechter en een strijder. In de 3,5 week dat hij geknokt heeft voor zijn leven heb ik bijna iedere dag een nieuw gezicht gezien. Zo puur hij was toen hij geboren werd, zo’n chemisch fabriekje was hij toen hij kwam te overlijden. In mijn huis hangen de ‘pure’ fotos, maar af en toe kan ik het niet laten om ook de fotos van zijn strijd te bekijken. Die kl*te hart/long machine heeft alles verknald. Die kl*te hart/long machine heeft ervoor gezorgd dat zijn vaten gingen lekken en zijn organen uitvielen. Die kl*te hart/long machine op dag 2 van zijn veel te korte leventje. Maar het kon niet anders, hij had toen niet ‘alleen maar’ een bouwfoutje van zijn hart waar hij van zou herstellen. Inmiddels waren zijn longetjes het probleem. K*tzooi.

Ik mis je zo schatje

❤️
Mama